Wystawy
Laureaci 22. MBP
5 czerwca 2010 r. w Muzeum Plakatu w Wilanowie ogłoszono wyniki 22. Międzynarodowego Biennale Plakatu. Najwięcej nagród i wyróżnień trafiło do rąk polskich twórców. Wystawę prac konkursowych w kategoriach: plakat ideowy, reklamowy i kulturalny można oglądać w Muzeum Plakatu w Wilanowie do 31 sierpnia.
Prace debiutantów prezentowane są w Salonie Akademii Sztuk Pięknych przy ul. Krakowskie Przedmiecie 5, wejście od ul. Traugutta (do 19.06.2010). Natomiast wystawa kategorii specjalnej „Chopin na nowo” została zorganizowana w Starej Kordegardzie w Łazienkach Królewskich (12.09.2010).
Zwycięskie plakaty wybrane zostały przez jury w składzie: Cao Fang (Chiny), Alejandro Magallanes (Meksyk), Finn Nygaard (Dania), Marian Oslislo (Polska), Gunter Rambow (Niemcy), Monika Zawadzka (Polska), któremu przewodniczył Gunter Rambow.
Poniżej prezentujemy nagrodzone prace wraz z nadesłanym do redakcji uzasadnieniem/opisem jurorów.
W KATEGORII PLAKATÓW IDEOWYCH (A):
ZŁOTY MEDAL
Maja Wolna, odsłona 7 (z serii plakatów)
Plakat Maji Wolnej oddaje dramat cierpienia części kobiet w Iranie. Centralnie umieszczony czarny kształt z poziomym białym wycięciem jest jednocześnie rozpoznawalny jako czador i jako trumna.
SREBRNY MEDAL
Jianping He Globalne ocieplenie.
Jianping He pokazuje na swoim plakacie oficjalny portret Mao z lat 60., będący jednocześnie rozpoznawalnym na świecie symbolem władzy komunistycznej w Chinach. Napis „Globalne ocieplenie” umieszczony niepozornie z boku jest przewrotną grą słów o dużej sile wyrazu. Chiny, które w ostatnich dziesięcioleciach wyrosły na potęgę przemysłową, starają się o ocieplenie swojego wizerunku w świecie. Po portrecie Mao spływają krople potu, co można interpretować zarówno jako osłabienie reżimu komunistycznego jak i jego wysiłek utrzymania się przy władzy. Jednocześnie Chiny jako kraj borykają się z tymi samymi problemami związanymi z ochroną środowiska naturalnego, jak reszta świata.
BRĄZOWY MEDAL:
István Orosz, Naród
Plakat wskazuje na złożoność historii narodów Europy, które były pod reżimem komunistycznym. Używając symboli komunizmu Orosz pokazuje jego zbrodnicze aspekty oraz przedstawia system z innej perspektywy.
WYRÓŻNIENIE HONOROWE:
Mieczysław Wasilewski, Gdzie jest mój głos?
W KATEGORII PLAKATÓW PROMUJĄCYCH KULTURĘ (B):
ZŁOTY MEDAL:
Michel Quarez, Bobigny-Forney
Artysta stworzył społeczny, radosny plakat przy pomocy najprostszych środków wyrazu. Mały czarny chłopiec w trójkolorowym stroju z żółtą czapką z daszkiem – współczesna wersja francuskiego Gawroche’a – zdecydowanym krokiem wkracza w głąb plakatu. Ten młody mieszkaniec paryskich przedmieść, będących zapalnym problemem we Francji, ma poprowadzić młodzież mniejszości francuskich w lepszą przyszłość. Plakat działa zupełnie bez tekstu, sam obraz jest silnym i optymistycznym przekazem. Forma plastyczna przywołuje historię plakatu i sztuki francuskiej XX wieku.
SREBRNY MEDAL:
Melchior Imboden, Portrety grafików. Plakaty Melchiora Imbodena. Chiny
Imboden jako uznany fotograf i typograf połączył te dwa światy w jednym plakacie. Typografia jest nałożona pionowo na zdjęcie za pomocą grubych wersalików w białym kolorze. Plakat został zaprojektowany do wystawy autorskiej w Chinach, typografia zaś nawiązuje do znaków chińskich. Plakat jest jednocześnie konstruktywistyczny i poetycki. Jest to przykład sztuki plakatowej najwyższej jakości.
BRĄZOWY MEDAL:
Leszek Żebrowski, Była Żydówka, nie ma Żydówki
Dramatyczny temat zagłady Żydów został pokazany przy pomocy prostego symbolu papierowej łódeczki, dziecięcej zabawki płynącej po wodzie. Woda symbolizuje przemijanie, odchodzenie, kruchość życia. Temat został zinterpretowany subtelnie, a jednocześnie obraz niesie duży ładunek emocjonalny i zapada w pamięć.
WYRÓŻNIENIE HONOROWE:
Eric Beloussov, Hałas i wściekłość
WYRÓŻNIENIE HONOROWE:
Stephan Bundi, Tartuffe
WYRÓŻNIENIE HONOROWE:
Kazuhiro Kikuchi, Niewola
W KATEGORII PLAKATÓW REKLAMOWYCH (C):
ZŁOTY MEDAL:
Sagmeister Inc., Buttonfly
Powierzchnię plakatu zajmuje obraz gigantycznej muchy ułożonej z mieniących się guzików z charakterystycznym napisem Levi’s. Dzięki temu zabiegowi zbędna jest dodatkowa typografia. Plakat przedstawia transformację produktu – spodni początkowo stworzonych do pracy dla farmerów i robotników, o czym przypomina pospolita mucha, a obecnie noszonych przez całe społeczeństwo w różnych okolicznościach, na co wskazuje z kolei mnogość guzików. Mieniący się papier na którym wydrukowano plakat przywołuje zbytek, zabawę, przyjemności, świat mody, już nie ciężką pracę.
SREBRNY MEDAL:
Takashi Miyake, Barwiąc to na własny kolor
Największym atutem plakatu jest prostota, może on doskonale funkcjonować w każdej przestrzeni publicznej, ponieważ jest prosty i skondensowany. Reklama firmy produkującej farby w ułamku sekundy pokazuje produkt i jego różnorodność. Od pierwszego spojrzenia odbiorca bierze udział w grze kolorów i ma możliwość dużego wyboru.
BRĄZOWY MEDAL:
Yoshito Kubota, Sucha moc (Reklama farby szybkoschnącej)
Inteligentny i intrygujący sposób reklamowania farby szybkoschnącej. Obraz wyskakującej z wody wysuszonej żaby jest zarówno zaskakujący jak i atrakcyjny wizualnie.
NAGRODA SPECJALNA – ICOGRADA EXCELLENCE AWARD:
Kari Piippo, W hołdzie Shigeo Fukudzie
Prosty, silny i wyrazisty. Przedstawia sposób myślenia Fukudy i jego wrażliwość. Wprowadza widza w magiczny świat Fukudy.
W KATEGORII DEBIUTY:
ZŁOTY DEBIUT im. Henryka Tomaszewskiego:
Lee Bob, Kocham Chiny
WYRÓŻNIENIE HONOROWE:
Takahiro Eto, Wielki turniej sumo
W KATEGORII SPECJALNEJ „CHOPIN NA NOWO”:
ZŁOTY MEDAL: Nancy Skolos, Thomas Wedell (USA), tytuł: 200. Rocznica urodzin Fryderyka Chopina. 2010.
WYRÓŻNIENIE HONOROWE:
Ryszard Kajzer, Chopin
NAGRODA HONOROWA im. Józefa Mroszczaka przyznawana przez rektora ASP w Warszawie: Anna Chorzępa, Za komuny było lepiej

Nagroda Honorowa im. Józefa Mroszczaka przyznawana przez rektora ASP w Warszawie proj. Anna Chorzępa

Komentarze
5 lipca 2010
zgłoś do moderacji
7 lipca 2010
zgłoś do moderacji
7 lipca 2010
zgłoś do moderacji
9 lipca 2010
zgłoś do moderacji
Podejrzewam, że ja tak samo jak autorka artykułu z Wysokich Obcasów, nudziłbym się będąc po raz któryś na wystawie rolniczej, która nic a nic mnie by nie obchodziła. Mogę tak samo powiedzieć o Wysokich Obcasach, że kiedy je biorę do ręki mam Deja Vu, ale jaki to ma sens?
Zróbcie artykuł krytyczny, ale niech będzie obiektywny, znajdzcie też pozytywy płynące z biennale i tego, że jest od 22 edycji jest praktycznie niezmienne (poza plakatami) i tego, że w ogóle jest.
9 lipca 2010
zgłoś do moderacji